I thought of dying because a black-tailed gull was cawing on the pier
Peck at my past that floats and disappears on the waves, then fly away
I thought of dying because apricot blossoms bloomed on my birthday
If I dozed under the light that filtered through the leaves, would I return to earth together with insect remains?

Peppermint candy, the lighthouse at the fishing port, a rusty arch bridge, the bicycle I threw away
A heart that can’t set out on a journey remains in front of the stove of a wooden train station
Today is just like yesterday Got to change today to change tomorrow
I know, I know, but

I thought of dying because my heart became empty
I guess I cry over being unfulfilled because I want to be fulfilled

I thought of dying because my shoelaces became untied
I’m not good at tying them, just like I’m not good at building ties with people
I thought of dying because a boy stared at me
I’m on the bed kneeling down, apologizing to myself from that day

The faint light from the computer, household noises from the room upstairs
The doorbell intercom buzzes, the boy in the birdcage covers his ears
Struggling against an invisible enemy, a Don Quixote in a 6 tatami-mat room
What awaits at the finish line will be horrible anyway

I thought of dying because I was told I’m cold-hearted
I cry over wanting to be loved because I’ve discovered the warmth of human touch

I thought of dying because you laugh so beautifully
I guess I think about dying all the time because I take living too seriously

I thought of dying because I hadn’t met you yet
I like the world a little better for bringing someone like you into this world

I’m going to place a bit of hope in this world because someone like you is in it

Ik dacht aan sterven, omdat een zwartstaartmeeuw kauwde op de pier
Pik op mijn verleden dat drijft en verdwijnt op de golven, vlieg vervolgens weg
Ik dacht aan sterven, omdat de abrikozenbloesems bloeiden op mijn verjaardag
Als ik dutte onder het licht dat door de bladeren scheen, zou ik dan terugkeren tot de aarde samen met de overblijfselen van insecten?

Pepermunt snoep, de vuurtoren in de vissershaven, een roestige boogbrug, de fiets die ik weggooide
Een hart dat niet op reis kan gaan, verblijft voor de kachel van een houten treinstation
Vandaag is net gisteren Ik moet vandaag veranderen om morgen te veranderen
Ik weet het, ik weet het, maar

Ik dacht aan sterven, omdat mijn hart leeg werd
Ik denk dat ik huil over het onvervuld zijn, omdat ik vervuld wil zijn

Ik dacht aan sterven, omdat mijn veters los waren
Ik ben niet goed in het strikken ervan, net zoals ik niet goed ben in mezelf verbinden met mensen
Ik dacht aan sterven, omdat een jongen naar me staarde
Ik kniel me neer op bed, waar ik me verontschuldig tegenover mijzelf van die dag

Het vage licht van mijn computer, het huishoudelijk geruis van de kamer boven
De deurbel intercom zoemt, de jongen in de vogelkooi bedekt zijn oren
Strijdend tegen een onzichtbare vijand, een Don Quixote in een kamer van 6 tatamimatten
Hetgeen wacht aan de eindstreep zal hoe dan ook vreselijk zijn

Ik dacht aan sterven, omdat me werd verteld dat ik koudbloedig ben
Ik huil dat ik liefgehad wil worden, omdat ik de warmte van menselijke aanraking ontdekte

Ik dacht aan sterven, omdat jij zo prachtig lacht
Ik denk dat ik altijd aan sterven denk omdat ik het leven te serieus neem

Ik dacht aan sterven, omdat ik je nog niet had ontmoet
Ik vind de wereld een klein beetje leuker, omdat ze jouw in de wereld heeft gebracht

Ik zal meer hoop leggen in deze wereld, omdat er iemand als jij erin leeft