The world will fall into ruin and end
We’re told of this without mercy

What did you hear all by yourself?
I was watching a distant dream

What will I choose to keep?
What will I give up on?
Who do I think I am
To try to decide that?
What I will choose
Is already decided
I ask the gods if they’re sure
That there’s no mistake about it

I wasn’t all alone
You were always by my side, and I reach out
There’s nothing to be scared of
Even if I become a monster, I’ll see this through

Were we able to get stronger
By putting an end to it on that day?

I was always such a coward
You were always reckless

Will I go forward?
Will I stop here?
Who do I think I am
To try to decide that?
It’s already decided
That I’ll move forward
I ask the gods if they’re sure
That there’s no mistake about it

I wasn’t all alone
When I remembered that, I knew what it meant
I’ll snatch away however much it takes
I gained courage when I believed in this way of doing things

I wonder when it was
That the way I see you changed
I wanted to mix in
With the things reflecting in your eyes
I get scared of how much hardship
Might be waiting for us
The things you entrusted to me
Are the only things I won’t part from

I’m nothing
So why is it that I
Am equal to the gods?
I’m carrying the burden of my role,
And moving forward
Is becoming unbearable, too
I spit at the gods,
Wanting to take a break

I heard a voice saying,
“Was the person I believed in really someone like that?”
It sounded almost like it were someone else’s problem entirely,
So instead I’m getting even more desperate

I wasn’t all alone
It seems like what I hold in my hands is proof of that
I’ll cast aside my weakness
And even if I become a monster, I’ll come back home

Dunia akan hancur lebur dan berakhir
Kita diberitahu tentang ini tanpa ampun

Apa yang kau dengar, sendirian di sana?
Aku melihat mimpi di kejauhan

Apa yang akan kupertahankan?
Apa yang akan kulepaskan?
Memutuskan semua sesuka hati
Memangnya aku ini siapa?
Apa yang akan kupilih
Sudah pasti
Apa ini tidak keliru
Akan kutanyakan pada para dewa

Aku tidak sendirian
Kau selalu di sisiku, selalu dapat teraih
Tak ada yang perlu ditakutkan
Meski aku harus jadi monster, akan kulakukan

Apa aku akan menjadi lebih kuat
Dengan mengakhiri segalanya hari itu?

Aku selalu ketakutan
Kau selalu bertindak gegabah

Apa aku harus terus maju?
Apa aku harus berhenti di sini?
Memutuskan semua sesuka hati
Memangnya aku ini siapa?
Apa yang akan kupilih
Sudah pasti
Apa ini tidak keliru
Akan kutanyakan pada para dewa

Aku tidak sendirian
Saat kuingat hal itu, aku paham artinya
Akan kurampas berapa banyak pun
Saat aku percaya, kudapatkan keberanian

Sejak kapan caraku memandangmu
Tiba-tiba telanjur berubah?
Aku juga ingin menjadi sesuatu
Yang terpantul di bola matamu
Melihat halang-rintang menunggu di depan mata
Aku jadi merasa takut
Apa yang kau percayakan padaku
Adalah sesuatu yang tak akan kulepaskan

Aku ini siapa
Kenapa aku ini bisa
Setara dengan para dewa
Membawa beban peranku
Dan terus melangkah maju
Jadi tidak mengenakkan
Aku ingin istirahat
Begitu protesku pada para dewa

Kudengar seseorang berkata
“Apa orang yang kupercaya hanya segini?”
Kedengarannya seperti acuh tak acuh,
Karena itu aku malah jadi semakin putus asa

Aku tidak sendirian
Apa yang kugenggam di tangan ini adalah buktinya
Kubuang semua kelemahanku
Meski aku harus jadi monster, aku akan pulang

De wereld zal vervallen en eindigen
Dit wordt ons verteld zonder genade

Wat heb je helemaal alleen gehoord?
Ik keek naar een droom die ver weg was

Wat zal ik kiezen om te behouden?
Wat zal ik opgeven?
Wie ben ik
Dat ik probeer om daar een besluit over te nemen?
Wat ik zal kiezen
Is reeds besloten
Ik vraag aan de goden of ze er zeker van zijn
Dat ze zich er niet in vergist hebben

Ik was niet compleet alleen
Je was altijd aan mijn zijde, en ik reik uit
Er is niets om bang voor te zijn
Ook al word ik een monster, ik doorzie dit

Waren we in staat om sterker te worden
Door er een einde aan te maken op die dag?

Ik was altijd zo’n lafaard
Jij was altijd zo roekeloos

Zal ik vooruit gaan?
Zal ik hier stoppen?
Wie ben ik
Dat ik probeer om daar een besluit over te nemen?
Het is al besloten
Dat ik vooruit zal gaan
Ik vraag aan de goden of ze er zeker van zijn
Dat ze zich er niet in vergist hebben

Ik was niet compleet alleen
Toen ik me dat herinnerde, wist ik wat het betekende
Ik ruk het weg, ongeacht de hoeveelheid
Ik verkreeg moed toen ik geloofde in de manier waarop ik handelde

Ik vraag me af wanneer het was
Dat de manier waarop ik je zie veranderde
Ik wilde me vermengen
Met de dingen die reflecteerden in je ogen
Ik word bang van hoeveel tegenslagen
Misschien op ons liggen te wachten
De dingen die je me toevertrouwde
Zijn de enige dingen waar ik geen afstand van zal doen

Ik ben niets
Dus waarom
Ben ik gelijk aan de goden?
Ik draag de last van mijn rol,
En de gang voorwaarts
Wordt ook onuitstaanbaar
Ik spuug naar de goden,
Met de wil om een pauze te nemen

Ik hoorde een stem die zei:
“Was degene waar ik in geloofde echt zo’n persoon?”
Het klonk bijna alsof het een probleem van een volledig ander persoon,
Dus in plaats daarvan word ik nog wanhopiger

Ik was niet compleet alleen
Het lijkt alsof hetgeen ik in mijn hand houd, het bewijs hiervan is
Ik schuif mijn zwakheid terzijde
En ook al word ik een monster, ik zal thuiskomen