In eerste instantie zouden we nooit,
Hoop willen opgeven,
Maar uiteindelijk, leren we het los te laten.
Ik nam het schild dat dit moment beschermde en verpakte het in een patroon,
En vuurde het af om deze muur neer te halen;
Maar toen ik er doorheen keek, was het einde van alles naar me terug aan het staren.
Terwijl je springt in de hagel van kogels en rook,
Is je liefde bedekt door een wezenloos masker,
Maar als je dit echt alleen maar doet voor de beloning,
Waarom ben ik dan in vredesnaam hier?
Uiteindelijk,
Is het weggenomen in een ogenblik,
Om nooit terug te keren, wie je ook maar de schuld ervoor geeft.
Ver van het eind, wordt de kettingreactie alleen maar sterker,
Omdat je erin faalt om te zien dat je harnas je echt gevangen houdt,
Net als een clown.
Je hebt een gebroken hart aangetrokken,
Maar ik wil je zwakke stem uit je gevoelens trekken;
Als je me zou vertellen dat je gewoon wil huilen,
Dan zou ik je in mijn armen nemen zonder ook maar een woord te zeggen.
Weet je wat het meest prachtige ding in de wereld is?
Ik vernam dat het een bloem is die zelfs door modder niet kan bevlekt worden,
Maar waarom ben ik hier,
En draag ik diezelfde naam?
Je bent gebonden aan zo’n verschrikkelijk lijden,
Maar ik accepteer al je liefde en fantasieën.
Ik zal je laten zien dat ik kan overleven zonder ook maar iets anders,
Zoals een lotus.
Blijf daarom voor altijd aan mijn zijde.
Ik zal alles van je accepteren,
En je omarmen als een pure, witte bloem;
Zoals een lotus.
Blijf daarom voor altijd lachen.
In eerste instantie zouden we nooit,
Hoop willen opgeven,
Maar uiteindelijk, leren we het los te laten.
Ik nam het schild dat dit moment beschermde en verpakte het in een patroon,
En vuurde het af om deze muur neer te halen;
Maar toen ik er doorheen keek, was het einde van alles naar me terug aan het staren.
Je bent gebonden aan zo’n verschrikkelijk lijden,
Maar ik accepteer al je liefde en fantasieën.
Ik zal je laten zien dat ik kan overleven zonder ook maar iets anders,
Zoals een lotus.
Blijf daarom voor altijd aan mijn zijde.