As an aria signals the beginning of the end,
Miracles raise their white flags in surrender.

Amid applause that celebrates our escape from this prison,
Shackles are forced upon us once again!

Take a look, foolish pawn…
At this farce of judgement!

Unmatched Valkyrie,
Keep your eyes on the founder!
Keep him fooled, that impressionable young boy – break it!
In this oppressive development,
Make your way through the crowds, screaming:
“My justice is right way!”
Come,　Recall from ‘THE END’

Announced nonchalantly is an insolent manifesto,
As a black cat crosses your path.

The rainbow that spans that gas-filled sky is monotone,
Having given up on color.

Closing my eyes, I quiver in wait;
A dormant revolution!

Steadily advancing Valkyrie,
Loss is your only true teacher,
So guide me with high efficiency – fake it!
In this all too vivid meeting,
Everything is categorized by prejudice.
nobody knows, only I know
Come,　Recall from ‘THE END’

Yes, he learned he could survive,
In this new era.
Assemble those scattered pieces in an anagram –
Are you prepared? Here it comes: The End!

Unmatched Valkyrie,
Keep your eyes on the founder!
Keep him fooled, that impressionable young boy – break it!
In this oppressive development,
Make your way through the crowds, screaming:
“My justice is right way!”
make it happen!

Steadily advancing Valkyrie,
Loss is your only true teacher,
So guide me with high efficiency – fake it!
In this all too vivid meeting,
Everything is categorized by prejudice.
nobody knows, only I know it
(you’re already know, already over)
everybody loves despair
Come,　Recall from ‘THE END’

Sonun başlangıcının sinyalini veren bir ayra gibi,
Beyaz bayraklarını kaldırıyor mucizeler.

Bu hapishaneden kaçışımızı kutlayan alkışlar arasında,
Kelepçeler bir kez daha bize geçirildi!

Bir bak, aptal piyon…
Şu yargılama saçmalığına!

Eşsiz Valkyrie,
Gözlerini ayırma kurucudan!
Oyala onu, kolay etkilenen genç oğlan – kır onu!
Bu baskıcı gelişmenin içinde,
Kalabalığın arasından yol yaparak geç, bağır:
“Benim adaletim doğru yol!”
Gel, “SON”dan geri çağır.

Kayıtsızca duyurulan şey küstah bir manifesto,
Bir siyah kedi ile yolun kesişmiş gibi.

Gaz ile dolu gökyüzünden geçen gökkuşağı monoton,
Renkleri solmuş.

Gözlerimi kapatarak, titreyerek bekliyorum;
Uykudaki bir devrim!

Güzelce gelişen Valkyrie,
Kayıp senin tek gerçek öğretmenindir,
Bu yüzden beni yönlendir yüksek verim ile – kandır onu!
Bu çok canlı buluşmanın içinde,
Her şey önyargı ile kategorilenmiş.
kimse bilmiyor, bunu bir tek ben biliyorum
Gel, “SON”dan geri çağır.

Evet, hayatta kalabileceğini öğrendi,
Bu yeni çağda.
Dağılmış parçaları birleştir bir anagramda –
Hazırlıkların tamam mı? İşte geliyor: Son!

Eşsiz Valkyrie,
Gözlerini ayırma kurucudan!
Oyala onu, kolay etkilenen genç oğlan – kır onu!
Bu baskıcı gelişmenin içinde,
Kalabalığın arasından yol yaparak geç, bağır:
“Benim adaletim doğru yol!”
gerçekleşir onu!

Güzelce gelişen Valkyrie,
Kayıp senin tek gerçek öğretmenindir,
Bu yüzden beni yönlendir yüksek verim ile – kandır onu!
Bu çok canlı buluşmanın içinde,
Her şey önyargı ile kategorilenmiş.
kimse bilmiyor, bunu bir tek ben biliyorum
(sen zaten biliyorsun, zaten bitti)
herkes umutsuzluğu sever
Gel, “SON”dan geri çağır.