I’m drunk on the tempting beauty.
Immerse yourself in joy
I’m in trouble.
I can’t go back.

Even if other killings by the environment are rampant,
I turned a blind eye to the natural pollution.

Electronic release the road to close
repeatedly-sentimental
It’s such a polluted day.
The air that travels through the stairwell

It hurts, it hurts, it hurts

To the end that does not end
Lost song that stepped out
Invisible Coward
13th floor, with wobbling legs
crushing it, crushing it fervently

One hand full
of “white euphoria”
Return to my bitten-into brain
The origin of uncertainty into bitter water
was dissolved and thrown into a tube

Even if I’m tempted by a choking voice
I’ve been trying to make sure I don’t lose

I slipped on the bellows, didn’t believe my eyes
On a strange night
Emotional breaking without a face
The ideas in your brain that you’re stirring up

I don’t need it, I don’t need it I don’t need it.

Here I am, breathing heavily
To run away
Isn’t it a little too early?
Spatial abnormalities without sensation
Scratching my… Scratching my head right off

Go beyond the end
The degree of stepping forward
Almost-Fainting Coward
What floor is this, now? The wobbling bottom
It’s creaking. It creaked and collapsed

My feet are being swept.
I’m falling deeper and deeper.
Is it my fault? I invaded
I know what’s beyond that no one else can know

陶醉在吸引人的幻覺
沉浸在愉悅
已不再自由
再也回不到過去

就算借環境在毫無顧忌的殺害他人
「這只是理所當然的公害啊」便轉頭不顧

電子的解除　封閉的路
傷感反覆不停
對　骯髒有害的今天也是
沿通風處吹來的空氣

好痛 好痛 很痛啊

我們 向著沒有終焉的未來
邁出了不利的歌謠
不能直視的膽小鬼
13階段　把搖搖欲墜的雙腿
破壞 努力的破壞到片甲不留

把充滿一隻手的
純白的幸福感
歸於直接啃食的腦袋
用苦澀的水把模糊不清的原料給溶化後
遺棄在管子裏

被抽泣的聲音引誘也好
以「不會出現損失」作為考慮標準

在房檐上滑行　聚精會神的看
標奇立異來引人注目的夜晚
打破面無表情的情緒
激發起的腦內構想是

沒需要 沒需要 沒需要的啊

在這裡 喘息不止
東逃西竄的話
是不是為之過早呢？
沒有感覺的異常空間
頭髮 把頭髮來回搗亂

向著沒有終焉的未來
邁出的揣測
瀕臨崩潰的膽小鬼
現在是第幾階段了？ 搖搖欲墜的結局
吱吱作響 吱吱作響的崩裂破碎

雙腿被撈起
深深地墜落
是因為我的緣故嗎？ 我所侵害的
我清楚知道那個誰也沒法得知的未來

Je suis ivre de beauté tentatrice.
Immerge-toi dans le bonheur.
J’ai des ennuis.
Je ne peux plus revenir en arrière.

Même si les autres rampent tués par l’environnement,
j’ai regardé d’un œil aveugle la pollution naturelle.

L’électronique libère la route pour la fermer
sentimental plusieurs fois
aujourd’hui est un jour sale
L’air qui voyage à travers la cage d’escalier

Ça fait mal, ça fait mal, ça fait mal

A la fin qui ne se termine pas
La chanson perdue est sortie
Lâche invisible
Au 13ème étage avec des jambes tremblantes
L’écrasant, l’écrasant avec ardeur

Une main pleine
d’ “euphorie blanche”
Retour dans mon cerveau mordu
L’origine de l’incertitude dans l’eau amère
a été dissoute, et jetée dans un tube.

Même si je suis tenté par une voix etranglée
j’ai essayé de m’assurer que je ne perdrais pas

J’ai glissé sur les soufflets, je n’en croyais pas mes yeux
Pendant une nuit étrange
Rupture émotionnelle sans visage
Les idées dans ton cerveau que tu remues

Je n’en ai pas besoin, je n’en ai pas besoin, je n’en ai pas besoin

Me voilà, respirant profondément
pour m’échapper
Ce serait pas un peu trop tôt?
Des anomalies spatiales sans sensation
qui griffent ma… griffent ma tête juste à côté

Va au delà de la fin
Le degré du pas en avant
Le lâche s’évanouit presque
A quel étage je suis maintenant? Le bas vacillant
Ça craque, ça a craqué et ça s’est effondré

Mes pieds sont balayés
Je tombe de plus en plus profondément
C’est de ma faute? J’ai envahi
Je sais ce que personne d’autre ne sait

Aku termabuk ilusi yang menggoda
Tenggelam dalam kesenangan
Aku sudah dalam masalah
Sejak itu tidak bisa kembali

Walaupun pembunuhan oleh lingkungan merajalela
Aku berpaling dari polusi alam

Jalan pelepasan listrik yang tertutup
terus menerus sentimental
Hari ini begitu kotor
Udara yang melalui tangga itu

sakit! sakit! sakit, tetapi!

Kita menuju ujung yang tak berakhir
Lagu hilang yang melangkah keluar
Penakut tak kasat mata
Lantai 13, dengan kaki gemetar
menghancurkannya berusaha menghancurkannya

Satu tangan penuh dengan
euforia putih
Kembali ke otakku yang digerogoti
Asal ketidakpastian ke dalam air pahit
dilarutkan dan dibuang ke pipa

Walaupun aku tergoda suara cekikan
Aku telah berusaha sebisa mungkin tidak kalah

Aku tergelincir di saluran, tidak percaya yang kulihat
Pada malam yang aneh
Kehancuran emosional tanpa muka
Pikiran dalam otakmu yang kamu ungkit

Aku tidak perlu! Aku tidak perlu! Aku tidak perlu, tetapi!

Di sini aku sulit bernapas
untuk kabur
Apa tidak terlalu cepat?
Kelainan ruang tanpa sensasi
Kepala menggaruk kepala sampai copot

Menuju ujung yang tak berakhir
Dugaan yang melangkah keluar
Penakut yang hampir pingsan
Sekarang lantai berapa? Tombol yang bergoyang
berderak, berderak dan runtuh

Kakiku terhanyut
Aku jatuh semakin dalam
Apakah ini salahku? Aku yang menerobos
Aku tahu lebih jauh yang tidak diketahui siapa pun

Sono ubriaca dalla bellezza tentatrice
Immergiti nella gioia
Sono nei guai
Non posso tornare indietro

Anche se le altre uccisioni del luogo sono dilaganti
ho chiuso un occhio al naturale inquinamento

Rilascio elettronico della strada da chiudere
Ripetitivamente sentimentale
È una così dura giornata
L’aria che viaggia attraverso la tromba delle scale

Fa male, fa male, fa male

Noi verso la fine che non finisce
Canzone perduta che se ne è andata
Codardo Invisibile
13esimo piano, con gambe barcollanti
schiacciandolo, schiacciandolo fervidamente

Una mano piena
di “bianca euforia”
Ritornando al mio cervello morso
L’origine dell’incertezza nell’acqua amara
si è dissolta e gettata in un tubo

Anche se sono tentata da una voce strozzante
ho provato a fare in modo di non cedere

Sono scivolata sopra i soffietti, non credevo ai mie occhi
In una strana notte
Crollando emozionalmente senza espressione
Le idee nel tuo cervello che stai esplicando

Non ne ho bisogno, non ne ho bisogno, non ne ho bisogno

Qui eccomi qui, respirando affannosamente
Per correre via
Non è un pochino troppo presto?
Anormalità spaziali senza sensazioni
Grattandomi la mia… Grattandomi la mia testa subito

Vai oltre la fine
Il grado di fare un passo avanti
Quasi svenente Codardo
Quale piano è questo adesso? Il fondo traballante
Sta scricchiolando, ha scricchiolato ed è collassato

I miei piedi stanno venendo spazzati
Sto cadendo sempre più in profondità
È questa colpa mia? Ho invaso
lo so cosa c’è oltre quello che nessun altro può conoscere

홀리는 수수께끼에 취해서
희열에 젖는 건
이제 불쾌해
더는 못돌아가

환경에 의한 타살이 횡행해도
당연한 공해라며 외면하고 있었다

전자의 해제 닫혀버린 길
감상을 되풀이했다
그래 더럽던 오늘도
뻥 뚫려 힘줄을 타고 흐르는 공기가

아파 아파 아픈데

우리들 끝없는 앞으로
내디딘 보답 받지 못하는 노래
보이지 않는 겁쟁이
13번째 계단에서 휘청휘청거리는 다리를
짓누르고 애써 짓누르고 있어

한 손에 가득한
새하얀 행복감을
통째로 씹어 뇌로 돌려보내 애매한 느낌을
쓰디쓴 물에 녹여버리고
파이프로 흘려내렸어

흐느끼는 목소리에 이끌려버렸대도
길을 잃는 일은 없도록 하고있었어

사복을 미끄러지듯 응시했어
괴이하기 이를 데 없는 밤에
얼굴 없는 이들의 감정부수기
소란스러운 머릿속 구상은

필요 없어 필요 없어 필요 없는데

여기에서 숨이 끊어질 듯이
도망치기에는
조금 이른 것 같지 않나?
감각마저 없는 이상공간
머리를 머리를 쥐어뜯어

끝없는 앞으로
내디딘 헤아림에
졸도 직전인 겁쟁이
지금 몇 번째 계단? 떨리는 바닥이 삐걱이며
삐걱이며 무너져 갔어

발이 걸려버려서
깊 숙 이 추 락 해 버 려
내 탓인 건가? 내가 저질렀어
누구도 알 수 없는 그 끝을 알고 있어