The sound of someone singing came flowing from the mist,
And sways silently down to dance in this lonely valley.
In a dream, where if I reach out my hand it will fade away,
I hold an invisible love aloft as I smile to myself.

I trace the evanescent moonlight, and with the supple tip of my finger,
Everything unravels, becoming mine.
Ahh… this burning secret!

A stringless melody invites me to paradise;
More beautiful by the note, eternal memories weave and wind.
The moisture of my emotions seeks you;
Unfading, it proceeds to stain the dark sea in the sky,
Where I’m sure it will continue to shine on and on!

A silky scraping emanates from a corner of the remaining darkness,
As I’m lightly intoxicated by the colorful tones that grace my throat.
A sweet fantasy, carved into layer upon layer,
Reflects a tiny happiness and quivers in its wake.

A chilled light fills to the brim, sweeping away the wandering stars;
The slumber of the dawn is deep –
Ahh… I’m unable to fight it!

The tears of heaven are far off, showing the way to the future;
They pour down, as if in prayer, painting everything in silence.
My seeping scars seek you,
My pure wishes like a flowered hairpin,
As I wait for the day I’ll be by your side.

Hesitantly drifting clouds above beckon me to take oath,
But my shaken heart is already…

The teardrop of a flower I can never forget becomes a moistened sigh;
Embracing everything, I dissolve it lovingly –
Ahh… I can never turn back now!

A stringless melody invites me to paradise;
More beautiful by the note, eternal memories weave and wind.
The moisture of my emotions seeks you;
Unfading, it proceeds to stain the dark sea in the sky,
Where I’m sure it will continue to shine on and on!

Het geluid van iemand die zong, kwam vloeiend vanuit de mist,
En zwaait stil naar beneden om te dansen in deze eenzame vallei.
In een droom waar als ik mijn hand uitstrek, het zal vervagen,
Houd ik een onzichtbare liefde omhoog, terwijl ik naar mezelf lach.

Ik spoor het vergankelijke maanlicht op en met de soepele top van mijn vinger,
Ontrafelt zich alles en wordt het de mijne.
Ahh… dit brandende geheim.

Een snaarloze melodie nodigt me uit tot het paradijs;
Mooier wordend met elke noot, verweven zich eeuwige herinneringen.
Het vocht van mijn emoties zoekt naar jou;
Niet vervagend, het gaat voort om de duistere zee in de nacht te bevlekken,
Waar ik zeker ben dat het zal blijven schijnen!

Een zijdeachtig schrapen straalt uit van een hoek van de overgebleven duisternis,
Terwijl ik lichtelijk onder invloed ben van de kleurrijke tonen die mijn keel versieren.
Een zoete fantasie, gegrafeerd laag op laag,
Weerspiegelt een kleine blijdschap en beeft in haar kielzog.

Een gekoeld licht vult tot de rand, het veegt de dwalende sterren weg;
Het sluimeren van de dageraad is diep –
Ahh… ik kan me er niet tegen verzetten!

De tranen van de hemel zijn ver weg, ze tonen de weg richting de toekomst;
Ze vallen neer, als in een gebed en kleuren alles in stilte.
Mijn sijpelende littekens zoeken jou,
Mijn pure wensen zoals een gebloemde haarspeld,
Terwijl ik wacht op de dag dat ik aan je zijde zal zijn.

Aarzelende wegdrijvende wolken boven wenken dat ik een belofte afleg,
Maar mijn gemixte hart is reeds…

De traan van een bloem, die ik nooit kan vergeten, wordt een bevochtigde zucht;
Alles omarmend, los ik het liefdevol op –
Ahh… Ik kan nu nooit meer terug!

Een snaarloze melodie nodigt me uit tot het paradijs;
Mooier wordend met elke noot, verweven zich eeuwige herinneringen.
Het vocht van mijn emoties zoekt naar jou;
Niet vervagend, het gaat voort om de duistere zee in de nacht te bevlekken,
Waar ik zeker ben dat het zal blijven schijnen!

Da névoa chegou o som de alguém a cantar,
E balança silenciosamente para dançar neste vale solitário.
Em um sonho, onde se eu estender minha mão ele desaparecerá,
Eu seguro lá no alto um amor invisível, enquanto sorrio para mim mesmo.

Tracejo a luz da lua evanescente, e com a ponta flexível do meu dedo,
Tudo se revela, tornando-se meu,
Ahh… Este segredo ardente!

Uma melodia sem cordas me convida ao paraíso;
Mais bonitas a cada nota, memórias eternas se entrelaçam.
A umidade de minhas emoções procura por você;
Imperecível, ela segue para manchar o mar escuro no céu,
Onde tenho certeza de que continuará a brilhar sem parar!

Um pedaço acetinado emana de um canto das trevas que sobraram,
Enquanto sou levemente intoxicado pelos tons coloridos que agraciam minha garganta.
Uma doce fantasia, gravada em camada após camada,
Reflete uma diminuta felicidade e estremece em seu rastro.

Uma luz fria preenche até a borda, eliminando as estrelas errantes;
O sono da aurora é profundo –
Ahh… Eu sou incapaz de lutar contra ele!

As lágrimas do paraíso estão muito distantes, mostrando o caminho para o futuro;
Elas caem com força, como que em oração, pintando tudo em silêncio.
Minhas cicatrizes desfocadas procuram por você,
Meus desejos puros como um grampo florido,
Enquanto espero pelo dia em que eu estarei ao seu lado.

Nuvens a vagar hesitantemente acima, convidam-me para fazer um juramento,
Mas meu coração abalado já está…

Eu nunca posso me esquecer da lágrima de uma flor, que se transforma em um suspiro úmido;
Envolvendo tudo, eu o dissolvo amavelmente-
Ahh… Eu jamais posso voltar atrás agora!

Uma melodia sem cordas me convida ao paraíso;
Mais bonito a cada nota, memórias eternas se entrelaçam.
A umidade de minhas emoções procura por você;
Imperecível, ela segue para manchar o mar escuro no céu,
Onde tenho certeza de que continuará a brilhar sem parar!