ทางกลับบ้านที่ไม่ได้กลับเหมือนอย่างทุกที
ขอบของทัศนวิสัยที่เกือบจะหลุดสายตาไป เธอกำลังคัดจมูก
เสียงไซเรนในยามเย็นแบ่งท้องฟ้าออกมาเป็นสองส่วน
ใต้หอตั้งถังน้ำมีค้างคาวอยู่
เราพยายามที่จะไม่มองนาฬิกาแต่ว่า
แบบนั้นมันก็ทำให้เรารับรู้ถึงเวลาที่ผ่านไปอยู่ดี
พยายามจะพูดคุยเพื่อให้ลบเลือนไป
แต่แล้วจู่ ๆ ก็เงียบลง
ทิศทางการสั่นไหวที่เหมือนจะเป็นเธอของเงาของเธอ
แค่มองไปก็รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ออกมา
คำพูดมากมายที่พบเจอแม้จะเชื่อมเข้าด้วยกันแต่ก็ยังห่างไกลออกไป
ความรู้สึกที่อยากจะบอกออกไปมากที่สุดในตอนนี้กู่ร้องอยู่ภายในใจ
โบยบินข้ามผ่านทุกสิ่งเหล่านั้น หัวเราะให้เหมือนกับยังเป็นเด็กอยู่
ขับขานเมโลดี้ที่ยอดเยี่ยมทีไรก็ต้องให้อภัยสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทุกที
รอยยิ้มแบบทุกทีอย่างนี้ ขี้โกงจังเลยนะ
สักวันหนึ่งไม่ใครก็ใครอาจจะจากไปไกลแสนไกล
จนเราอาจไม่ได้เจอกันอีกเลยหรือเปล่านะ ในตอนนี้เหมือนเรื่องโกหกเลย
งั้นถ้าได้พบเจอกันอีกครั้ง
จะสามารถอยู่เคียงข้างกันอย่างเงียบ ๆ เหมือนในตอนนี้ได้หรือเปล่านะ
ทำตัวให้เหมือนผู้ใหญ่ ทำให้ดูบึ้งตึง
พอเวลาที่มีอะไรมาทำให้เจ็บปวดก็กลบเกลื่อนไว้จนรู้สึกแปลก ๆ
พวกเราเชื่อมั่นในตัวเราเอง
ว่าจะสามารถรักได้ทุกอย่างนั่นแหละ
เวลาที่เราดันจามพร้อมกัน
มันสนุกมากเลยจนเหมือนจะร้องไห้ออกมา
วันนี้จะเปลี่ยนเป็นเมื่อวานในวันพรุ่งนี้ แม้ใครจะลืมไปก็ตาม
แต่ฉันจะไม่ลืมการที่เธอยังอยู่ตรงนี้ในตอนนี้
เช็ดน้ำตาที่มองไม่เห็น ยิ้มออกมาราวกับจะขอโทษ
ความเย็นของนิ้วเรียว ๆ ที่ราวกับว่าถ้าสัมผัสไปแล้วจะหายไป
แต่ก็จะยังหลงเหลือราวกับแผลไหม้
คำพูดมากมายที่พบเจอแม้จะเชื่อมเข้าด้วยกันแต่ก็ยังห่างไกลออกไป
ความรู้สึกที่อยากจะบอกออกไปมากที่สุดในตอนนี้กู่ร้องอยู่ภายในใจ
หนึ่ง สอง บินข้ามผ่านทุกสิ่งอย่าง หัวเราะเหมือนอย่างที่เป็น
ขับขานเมโลดี้ที่ยอดเยี่ยมแล้วจากนั้นก็โบกมือไปด้วยกัน
พร้อมพูดว่าแล้วเจอกันนะด้วยรอยยิ้ม
จะฝนตก จะแดดออก หรือจะเป็นโลกที่ไม่มีท้องฟ้า
เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะ ขอให้พรุ่งนี้มาถึงด้วยเถิด
ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้จะอยู่เพียงลำพัง
ก็ขอให้ยังมีเธออยู่ในวันพรุ่งนี้อีก