unravel

教えて 教えてよ その仕組みを 僕の中に誰がいるの? 壊れた 壊れたよ この世界で 君が笑う 何も見えずに

壊れた僕なんてさ 息を止めて ほどけない もう ほどけないよ 真実さえ freeze 壊せる 壊せない 狂える 狂えない あなたを見つけて 揺れた

歪んだ世界にだんだん僕は透き通って見えなくなって 見つけないで 僕のことを 見つめないで 誰かが描いた世界の中で あなたを傷つけたくはないよ 覚えていて 僕のことを 鮮やかなまま

無限に広がる孤独が絡まる 無邪気に笑った記憶が刺さって 動けない 動けない 動けない 動けない 動けない 動けないよ unravelling the world

変わってしまった 変えられなかった 2つが絡まる 2人が滅びる 壊せる 壊せない 狂える 狂えない あなたを汚せないよ 揺れた

歪んだ世界にだんだん僕は透き通って見えなくなって 見つけないで 僕のことを 見つめないで 誰かが仕組んだ孤独な罠に 未来がほどけてしまう前に 思い出して 僕のことを 鮮やかなまま

忘れないで 忘れないで 忘れないで 忘れないで

変わってしまったことにparalyze 変えられないことだらけのparadise 覚えていて 僕のことを

教えて 教えて 僕の中に誰がいるの?

oshiete oshiete yo sono shikumi o boku no naka ni dare ga iru no? kowareta kowareta yo kono sekai de kimi ga warau nanimo miezu ni

kowareta boku nante sa iki o tomete hodokenai mou hodokenai yo shinjitsu sae freeze kowaseru kowasenai kurueru kuruenai anata o mitsukete yureta

yuganda sekai ni dandan boku wa sukitotte mienakunatte mitsukenaide boku no koto o mitsumenaide dareka ga egaita sekai no nake de anata o kizutsuketaku wa nai yo oboeteite boku no koto o azayaka na mama

mugen ni hirogaru kodoku ga karamaru mujaki ni waratta kioku ga sasatte ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai yo unravelling the world

kawatteshimatta kaerenakatta futatsu ga karameru futari ga horobiru kowaseru kowasenai kurueru kuruenai anata o kegasenai yo yureta

yuganda sekai ni dandan boku wa sukitotte mienakunatte mitsukenaide boku no koto o mitsumenaide dareka ga shikunda kodoku na wana ni mirai ga hodoketeshimau mae ni omoidashite boku no koto o azayaka na mama

wasurenaide wasurenaide wasurenaide wasurenaide

kaeteshimatta koto ni paralyze kaerarenai koto darake no paradise oboeteite boku no koto o

oshiete oshiete boku no naka ni dare ga iru no?

Tell me… tell me how this all works; who lies within me? I’m broken, broken amidst this world. But you’re smiling, blind to it all.

I’m broken anyway, so I halt my breath; I can’t unravel myself… even the truth’s in a freeze. I can break this— it’s unbreakable… I’ll go insane— I can’t lose my mind… Then I found you… and felt something give way!

In this twisted world, my form grows more and more transparent, until it can’t even be seen. Please don’t find me… don’t look upon me. In this world that someone else imagined, I simply don’t want to hurt you. So please remember me, as vivid as I used to be.

Endlessly expanding solitude wraps around me, and I’m reminded of times I laughed innocently, But I can’t move, can’t move, can’t move, can’t move, can’t move, can’t move… unraveling the world

Something changed… I couldn’t change it back… Those two versions of myself intertwine, both facing destruction. I can break this— it’s unbreakable… I’ll go insane— I can’t lose my mind… But I won’t let you be defiled!

In this twisted world, my form grows more and more transparent, till it can’t even be seen. Please don’t find me… don’t look upon me. In this lonely trap that someone planned, before the future becomes unraveled… Please remember who I was, as vivid as I used to be.

Don’t forget, don’t forget, don’t forget, don’t forget…

I’m paralyzed by the fact I’ve changed… In a paradise made of nothing I can change… So please just remember me.

Tell me… tell me… who lies within me?

Digues-me…. digues-me com funciona tot plegat; explica’m, qui rau dins meu? Estic trencat, trencat enmig d’aquest món. Però tu somrius, ignorant-ho tot.

Estic trencat igualment, així que aturo la meva respiració; No puc desembrollar-me a mi mateix… fins i tot la veritat està glaçada. Puc trencar-ho— Es irrompible… Embogiré— No puc perdre l’enteniment… Aleshores et vaig trobar… i vaig sentir alguna cosa desplomant-se!

En aquest món retorçat, la meva forma es torna més i més transparent, fins que ni pot veure’s. Sisplau, no em trobis… no m’esguardis. En aquest món que algú altre imaginà, simplement no vull fer-te mal. Sisplau, recorda’m, tan vívid com solia ser.

La solitud que s’estén incessantment m’embolcalla, i rememoro els temps en què vaig riure innocentment, Però no puc moure’m, no puc moure’m, no puc moure’m, no puc moure’m, no puc moure’m, no puc moure’m… desembrollant el món

Alguna cosa canvià… no vaig poder tornar-ho a canviar… Les dues versions de mi mateix s’entremesclen, ambdues enfront de la destrucció. Puc trencar-ho— Es irrompible… Embogiré— No puc perdre l’enteniment… Però no permetré que et corrompis!

En aquest món retorçat, la meva forma es torna més i més transparent, fins que ni pot veure’s. Sisplau, no em trobis… no m’esguardis. En aquesta solitària trampa que algú va parar, abans que el futur esdevingui desembrollat… Sisplau, recorda qui era, tan vívid com solia ser.

No ho oblidis, no ho oblidis, no ho oblidis, no ho oblidis…

Em paralitza el fet que he canviat… En un paradís format per res que pugui canviar, Així que, sisplau, recorda’m.

Digues-me… digues-me… qui rau dins meu?

Por favor dime… dime como se supone que funciona este lugar; ¿Quién exactamente yace dentro de mí? Estoy estropeado, estropeado en medio de este mundo. Pero tú estás sonriendo, cegado ante todo.

De todos modos ya estoy estropeado, así que contengo mi respiración; No puedo liberarme, incluso la verdad está congelada. Soy frágil, soy irrompible; enloquezco, soy incapaz de perder la razón: ¡Entonces te encontré y sentía algo romperse!

En este estremecido y retorcido mundo, mi forma se vuelve más y más transparente, hasta que ni siquiera pueda ser visto. Por favor no me encuentres… no me veas. En este mundo que alguien más imaginó, simplemente no quiero lastimarte. Así que por favor solo recuérdame, tan vivaz como solía ser.

La eterna expansión de la soledad se envuelve alrededor mío, Y me recuerda los tiempos es los que me reía inocentemente, ¡Pero no consigo moverme, no consigo soltarme, no consigo moverme, no consigo soltarme, no consigo moverme, no consigo moverme! Liberando el mundo

Algo cambió en mí… no podía cambiarme; Los dos se mezclan juntos, ambos enfrentan la destrucción. Soy frágil, soy irrompible; enloquezco, soy incapaz de perder la razón; ¡Pero no voy a dejar que seas contaminado!

En este estremecido y retorcido mundo, mi forma se vuelve más y más transparente, hasta que ni siquiera pueda ser visto. Por favor no me encuentres… no me veas. En esta solitaria trampa que alguien más planeó, por favor, antes de que el futuro sea descifrado, Por favor solo recuérdame, tan vivaz como solía ser.

No lo olvides, no lo olvides, no lo olvides¸ no lo olvides,

Estoy paralizado por el hecho de que he cambiado, En un paraíso del cual nada puedo cambiar, Así que por favor solo recuérdame.

Por favor dime… dime… ¿Quién exactamente yace dentro de mí?

Explique-moi, je t’en prie, dis-moi… comment tout cela fonctionne ? Qui vit à l’intérieur de moi ? Je suis brisé, je suis déchiré, au beau milieu de ce monde. Malgré tout, tu souris, aveugle à tout cela.

Brisé, de toute manière, j’arrête de respirer ; Je ne peux pas me libérer, ni découvrir la vérité… freeze. Destructible, indestructible ; en décadence, sans perdre la raison ; Puis je t’ai trouvé et j’ai senti quelque chose se briser.

Dans ce monde déformé, ma forme devient de plus en plus transparente, à en devenir indiscernable. Pitié, ne me cherche pas… ne me regarde pas. Je n’ai pas envie de te blesser dans un monde que quelqu’un d’autre a imaginé. Alors souviens-toi de moi, de celui que j’étais.

Une solitude en perpétuelle expansion s’empare de ma personne, je me souviens de l’époque où je rigolais innocemment, Je ne peux pas bouger, ni me libérer, ni bouger, ni me libérer, ni bouger, ni me libérer ! ni libérer ce monde

“Quelque chose a changé en moi”, “non, je n’ai pas changé”… Deux visages s’entrelaçant, deux visages se détruisant. Destructible, indestructible ; en décadence, sans perdre la raison ; Je ne te laisserai pas être souillé !

Dans ce monde déformé, ma forme devient de plus en plus transparente, à en devenir indiscernable. Pitié, ne me cherche pas… ne me regarde pas. Avant que le futur ne soit libéré, dans ce piège empli de solitude imaginé par quelqu’un d’autre, Je t’en prie, souviens-toi de moi, de celui que j’étais.

Ne m’oublie pas, ne m’oublie pas, ne m’oublie pas, ne m’oublie pas…

Le fait que j’aie changé me laisse paralysé, Dans un paradis où je ne peux rien changer, Alors, s’il te plaît, souviens-toi de moi.

Explique-moi, je t’en prie, dis-moi… qui vit à l’intérieur de moi?

Por favor, dime… dime como funciona todo isto; só dime, quen reside no meu interior? Estou roto, roto no medio deste mundo. Pero ti estas a rir, ignorante de todo.

Estou roto de todos xeitos, así que deteño a miña respiración; Non me pode desenredar… ata a verdade está conxelada. Son fráxil, irrompible; volvéndome tolo, incapaz de perder a cabeza: Entón atopeite e sentín como algo daba de si!

Neste mundo retorcido, a miña forma vólvese máis e máis transparente, ata que non pode nin sequera ser vista. Por favor, non me atopes… non busques por min. Neste mundo que alguén imaxinou, soamente non quero facerche dano. Así que, por favor, tan só lémbrame, tan vívido como adoitaba ser.

Unha soidade que se expande sen fin envólveme, e acórdome de tempos nos que ría inocentemente, Pero non me podo mover, non me podo mover, non me podo mover, non me podo mover, non me podo mover, non me podo mover: desenredando o mundo

Algo cambiou en min… non podía cambiarme… Esas dúas versións de min entrelázanse, as dúas enfrontándose á destrución. Son fráxil, irrompible; volvéndome tolo, incapaz de perder a cabeza; Pero non te deixarei ser contaminado!

Neste mundo retorcido, a miña forma vólvese máis e máis transparente, ata que non pode nin sequera ser vista. Por favor, non me atopes… non busques por min. Nesta solitaria trampa que alguén planeou, antes de que o futuro sexa desenredado, Por favor, tan só lémbrame, tan vívido como adoitaba ser.

Non esquezas, non esquezas, non esquezas, non esquezas…

Estou paralizado polo feito de que cambiei, Non paraíso de nada que eu poida cambiar, Así que, por favor, tan só lémbrame.

Por favor, dime… dime… só dime, quen reside no meu interior?

Per favore, dimmi… dimmi come funziona questo posto; chi si trova dentro di me? Sono rotto, rotto nel centro di questo mondo. Ma tu sorridi, ignaro di tutto.

In ogni caso sono rotto, quindi trattengo il mio respiro; Non posso liberare me stesso e anche la verità gela. Sono fragile, indistruttibile; sto impazzendo, incapace di perdere la ragione; Allora ti ho trovato e ho sentito qualcosa!

In questo mondo contorto la mia figura diventa sempre più trasparente, fino a quando nessuno può vedermi. Per favore, non trovarmi… non guardarmi dall’alto al basso. In questo mondo che qualcun’altro ha immaginato, io semplicemente non voglio ferirti. Quindi per favore, ricordati di me, vivace come ero un tempo.

Un’infinita solitudine mi avvolge e mi ricorda quei momenti in cui ridevo innocentemente, Ma non posso muovermi, non posso rilassarmi, non posso muovermi, non posso rilassarmi, non posso muovermi, non posso muovermi! Liberando il mondo

Qualcosa in me è cambiato… Non posso cambiare me stesso… I due si mischiano insieme, entrambi affrontando la distruzione. Sono fragile, indistruttibile; sto impazzendo, incapace di perdere la ragione; Ma non ti lascerò diventare corrotto!

In questo mondo contorto la mia figura diventa sempre più trasparente, fino a quando nessuno può vedermi. Per favore, non trovarmi… non guardarmi dall’alto al basso. In questo mondo che qualcun’altro ha immaginato, io semplicemente non voglio ferirti. Quindi per favore, ricordati di me, vivace come ero un tempo.

Non dimenticare, non dimenticare, non dimenticare, non dimenticare…

Sono paralizzato dal fatto che son cambiato, In un paradiso del nulla posso cambiare, Quindi per favore, ricordati di me.

Per favore, dimmi… dimmi… chi si trova dentro di me?

Mondd el kérlek, mondd el kérlek, hogy áll össze az egész; legbelül ki is vagyok? Összezúztak, összezúztak e világban – te meg még mindig mosolyogsz, hisz fel sem tűnik neked az egész

Összetörten lélegzetem visszafojtom Képtelen vagyok, már képtelen vagyok eloldozni magam; maga az igazság is fagyos Megtörhető, s megtörhetetlen; őrült, s mégis józan Észrevettelek, majd megremegtem

Ebben az elborult világban egyre csak eltűnök – nem látsz többé Ne is láss meg, ne is nézz rám, kérlek! Valaki agyszüleménye e világ, itt megsebezni nem akarlak Jegyezd meg hát, ki vagyok – ugyanúgy ragyogok

A végtelenségbe nyúló magány közrefog; az ártatlan mosolyom emléke belém hasít De képtelen vagyok szabadulni, szabadulni, szabadulni, szabadulni, szabadulni, szabadulni Szabadjára engedem a világot

Minden más lett, de változtatni mégsem tudok Kettőnket ránt magával – ketten pusztulunk Megtörhető, s megtörhetetlen; őrült, s mégis józan De téged bemocskolni nem tudlak – újra megremegek

Ebben az elborult világban egyre csak eltűnök – nem látsz többé Ne is láss meg, ne is nézz rám, kérlek! Valaki kitervelte ezt a magányos csapdát, ahol, mielőtt még a jövő felfedné magát Emlékezz arra, ki vagyok – ugyanúgy ragyogok

Ne felejts el, ne felejts el, ne felejts el, ne felejts el!

Megbénít a dolog, hogy minden más lett Édenkert ez, hol változtatni mégsem tudok Jegyezd meg hát, ki vagyok!

Mondd el kérlek, mondd el kérlek, legbelül ki is vagyok!

Me diga… me diga como tudo isso funciona; quem está dentro de mim? Estou quebrado, quebrado neste mundo. Mas você está sorrindo, ignorante à tudo isso.

Eu estou quebrado mesmo, então eu paro de respirar; Eu não consigo revelar a mim mesmo… até a verdade está congelada. Posso destruir— é indestrutível… Vou ficar louco— não posso ficar louco… Então eu te encontrei… e senti algo se mover!

Neste mundo deturpado, minha figura se torna cada vez mais translúcida, até que eu não possa mais ser visto. Por favor não me encontre… não olhe para mim. Neste mundo em que outra pessoa imaginou, eu simplesmente não quero te ferir. Então, por favor, lembre-se de mim, vívido como eu costumava ser.

Uma solidão que se expande infinitamente se envolve em torno de mim, e me lembro dos tempos em que eu ria inocentemente, Mas eu não posso me mover, não posso me mover, não posso me mover, não posso me mover, não posso me mover, não posso me mover… revelando o mundo

Algo mudou… eu não pude mudá-lo de volta… Estas duas versões de mim mesmo se entrelaçam, ambos olhando para a destruição. Posso destruir— é indestrutível… Vou ficar louco— não posso ficar louco… Mas não deixarei que você seja maculado!

Neste mundo deturpado, minha figura se torna cada vez mais translúcida, até que não possa mais ser visto. Por favor não me encontre… não olhe para mim. Nesta solitária armadilha que alguém planejou, antes que o futuro seja revelado… Por favor, lembre-se de mim, vívido como eu costumava ser.

Não se esqueça, não se esqueça, não se esqueça, não se esqueça…

Estou paralisado por ter mudado… Em um paraíso feito de nada que eu possa mudar… Então, por favor, só se lembre de mim.

Me diga… me diga… quem está dentro de mim?

告诉我 快告诉我 这到底是怎么一回事 我体内到底是谁 我已崩坏 在这世间 你微笑着 对一切视而不见

快让这个已经崩坏的我停止呼吸吧 无法解开 已经无法解开 就连真相都被凝固 想破坏 却无法破坏 想发狂 却不能发狂 我找到了你

在这个扭曲动荡的世界我渐渐变得透明快要看不见 不要找我 请不要看着我 在这不知是谁操控的世界中 我不想伤害你 请你记住我 永远鲜明地记住我

我被无限蔓延的孤独所困 被单纯地笑着的记忆所刺痛 动弹不得 动弹不得 动弹不得 动弹不得 动弹不得 我动弹不得 想要解开这世界的谜团

一切已面目全非 我却束手无策 两者相互纠缠 两人同归于尽 想破坏 却无法破坏 想发狂 却不能发狂 我不会让你受到玷污

在这个扭曲动荡的世界我渐渐变得透明快要看不见 不要找我 请不要看着我 在未来陷入别人编织的孤独的陷阱之前 快想起我吧 像以前一样鲜明

不要忘了我 不要忘了我 不要忘了我 不要忘了我

被面目全非之物麻痹 在一切被篡改的天堂 请你记住我

告诉我 快告诉我 我体内到底是谁

قل لي… قل لي كيف يعمل كل هذا؛ من الذي بداخلي؟ إني محطم…إني محطم في وسط هذا العالم. لكنك تبتسم، أعمى لكل ذلك.

أني محطم على كل حال، لذلك أوقف تنفسي؛ لا يمكنني كشف نفسي… حتى الحقيقة مجمدة. أستطيع كسر هذا- إنه لا يكسر… سوف أصاب بالجنون- لا أستطيع فقدان عقلي… وقتها وجدتك… وشعرت بشيء يفسح المجال!

في هذا العالم الفاسد، جسدي يصبح شفّافاً أكثر فأكثر، حتى لن يمكن رؤيتي. أرجوك لا تجدني… لا تبحث عني. في هذا العالم الذي أحد آخر تخيّله، إنني ببساطة لا أريد إيذائك. لذلك أرجوك تذكرني، مشرقا كما إعتدت أن أكون.

عزلة متوسّعة بدون نهاية تلف حولي، وقد ذُكّرت بأوقات ضحكت فيها ببراءة، لكنني لا أستطيع الحراك، لا أستطيع الحراك، لا أستطيع الحراك، لا أستطيع الحراك، لا أستطيع الحراك، لا أستطيع الحراك… كشف العالم.

شيءٌ ما تغيّر… لم أستطع إعادته… هاتان النسختان المتشابكتان مني، كلاهما تواجهان الدمار. أستطيع كسر ذلك-إنه لا ينكسر… سوف أصاب بالجنون- لا أستطيع فقدان عقلي… لكنني لن أسمح له بأن يُفسد!

في هذا العالم الفاسد، جسدي يصبح شفّافاً أكثر فأكثر، حتى لن يمكن رؤيتي. أرجوك لا تجدني… لا تبحث عني. في هذا الشرك الوحيد الدي دبّره أحد ما، قبل أن يصبح المستقبل مكشوفا… أرجوك تذكرني، مشرقا كما اعتدت ان اكون.

لا تنسى، لاتنسى، لا تنسى، لا تنسى…

لقد شُللت من قبل الفكرة أنني قد تغيرت… في جنة مصنوعة من لا شيء أستطيع تغييره… لذلك أرجوك فقط تذكرني.

قل لي… قل لي… من الذي في داخلي؟