Ik denk, dat ik het niet hoef te zijn
We waren emotioneel gespannen
Altijd vechtend, voordat we het in de gaten hadden
Het spijt me
Voor zo’n lange tijd, had ik me voorgenomen te zeggen
Dat we waarschijnlijk niet bij elkaar passen
In een kamer waarin wij alleen met z’n tweeën zijn
Was jij de enige die praatte
Misschien op een dag, als we elkaar weer opnieuw ontmoeten
Zou jij lachen om wat er vandaag gebeurde
Kan niet echt uitleggen waarom
Maar ik houd niet van huilen nadat je in slaap bent gevallen
Je stem, je gezicht, je ongemakkelijkheid
Alles, alles ik houd er een beetje van
Als een gedroogde bloem
Zullen de dagen die ik doorbracht met jou, waarschijnlijk, waarschijnlijk, waarschijnlijk, waarschijnlijk
Vervagen in kleur
Ik denk dat ik blij ben dat jij het niet was
Je zult me niet weer laten huilen
Woorden als “waarom ligt het altijd aan mij”
Zijn verdwenen
Dit uitmaken is zo droevig maar
Tijd laat het je vergeten
Jij wie nu staat naast iemand anders
Ik vraag me af of het goed gaat met je
Nooit wil ik je gezicht weer zien
Probeer niet in contact te blijven
Verwacht nog steeds dat de dingen altijd gaan zoals jij wilt
Maar ik kan je niet negeren daarom antwoord ik je
Je stem, je gezicht, je ongemakkelijkheid
Ik denk, dat ik er zelfs nu nog van houd
Als een gedroogde bloem
Met het verloop van tijd
Waarschijnlijk, waarschijnlijk, waarschijnlijk, waarschijnlijk vervaagt het in kleur
Kwade geesten beven in het maanlicht
Er is vast ook iets mis met mij
Kleuren zweven in de duisternis
Rood, geel, blauw in de diepten van mijn hart
Blijven jouw naam uitroepen
Gevoelens van liefde
Laten nog steeds een geur achter
Je stem, je gezicht, je ongemakkelijkheid
Alles, alles ik haat het
Bloemen die nog moeten verwelken
Ik plaats ze bij jou
Voor eeuwig, eeuwig, eeuwig, eeuwig
Bewaar ze