A fleeting reflection on the water
Illuminating the vanishing impermanence
Hollowness that makes your heart sleep
Barefaced me is beautiful

It is what it is, it is what it is
It just is what it is, gotta be willing
It is what it is, it just is what it is
Just the lingering warmth of the heart

Let’s mend and shine like a diamond
Mend like the dew that clings to my sleeve
Unshakable desires and sorrows Bubbling lament
Until it turns into a weep

What I thought Has been disposed of overflowed
Still remains behind my eyelids
I cried because I was hurt
The waning moon cried too
How could I forget?
Pathetic, isn’t it? Pathetic, isn’t it?
The splendid breeze in my heart
I dance in hopes that the dragonfly’s song will heal

Let’s mend and shine like a diamond
Mend like the dew that clings to my sleeve
Unshakable desires and sorrows Bubbling lament
Until it turns into a weep

Let’s mend and shine like a diamond
Mend like the dew that clings to my sleeve
Unshakable desires and sorrows Bubbling lament
Until it turns into a weep
Until it turns into a weep…

浮现于水面便转瞬即逝的倒影
照亮逐渐消逝的无常世事
宛如使内心沉眠的空洞
我真实的面貌十分美丽

无可奈何 无可奈何
因此毫无办法 不厌其烦
无可奈何 因此毫无办法
只不过心底留有挥之不去的残暑

仿佛钻石般互相闪烁并掩饰
淋在袖子上的露水缠住我不放 因而掩饰
朝泡沫惋叹无法拭去的想法及忧虑
直至我轻声啜泣

原以为每当满溢便会丢弃
伤痕仍旧残留于眼底
于是我才哭泣
缺一角的月亮同样流下眼泪
我不可能会遗忘
极其可悲 极其可悲
吹拂于胸口间隙的微风
华美地翩然起舞告诉我等到秋赤蜻歌唱之际便会痊愈

仿佛钻石般互相闪烁并掩饰
淋在袖子上的露水缠住我不放 因而掩饰
朝泡沫惋叹无法拭去的想法及忧虑
直至我轻声啜泣

仿佛钻石般互相闪烁并掩饰
淋在袖子上的露水缠住我不放 因而掩饰
朝泡沫惋叹无法拭去的想法及忧虑
直至我轻声啜泣
直至我轻声啜泣

浮現於水面便轉瞬即逝的倒影
照亮逐漸消逝的無常世事
宛如使內心沉眠的空洞
我真實的面貌十分美麗

莫可奈何、莫可奈何
因此毫無辦法 不厭其煩
莫可奈何，因此毫無辦法
只不過心底留有揮之不去的殘暑

彷彿鑽石般互相閃爍並掩飾
淋在袖子上的露水纏住我不放 因而掩飾
朝泡沫惋嘆無法拭去的想法及憂慮
直至我輕聲啜泣

原以為每當滿溢便會丟棄
傷痕仍舊殘留於眼底
於是我才哭泣
缺一角的月亮同樣流下眼淚
我不可能會遺忘
極其可悲 極其可悲
吹拂於胸口間隙的微風
華美地翩然起舞告訴我等到秋赤蜻歌唱之際便會痊癒

彷彿鑽石般互相閃爍並掩飾
淋在袖子上的露水纏住我不放 因而掩飾
朝泡沫惋嘆無法拭去的想法及憂慮
直至我輕聲啜泣

彷彿鑽石般互相閃爍並掩飾
淋在袖子上的露水纏住我不放 因而掩飾
朝泡沫惋嘆無法拭去的想法及憂慮
直至我輕聲啜泣
直至我輕聲啜泣

Bayangan sekilas di air
Menerangi kefanaan yang menghilang
Kehampaan yang membuat hatimu tertidur
Wajah polosku itu cantik

Begitulah adanya, begitulah adanya
Begitulah adanya harus bersedia
Begitulah adanya, begitulah adanya
Hanya kehangatan hati yang tersisa

Mari kita perbaiki Dan bersinar seperti berlian
Perbaiki seperti embun Yang menempel di lengan bajuku
Keinginan dan kesedihan tak tergoyahkan Ratapan yang menggelegak
Sampai berubah menjadi tangisan

Yang kukira sudah dibuang, meluap
Masih tertinggal di balik kelopak mataku
Aku menangis karena terluka
Bulan yang mengecil juga menangis
Bagaimana aku bisa lupa?
Menyedihkan, bukan? Menyedihkan, bukan?
Angin sepoi-sepoi di hatiku
Aku menari dengan harapan bahwa lagu capung akan menyembuhkan

Mari kita perbaiki Dan bersinar seperti berlian
Perbaiki seperti embun Yang menempel di lengan bajuku
Keinginan dan kesedihan tak tergoyahkan Ratapan yang menggelegak
Sampai berubah menjadi tangisan

Mari kita perbaiki Dan bersinar seperti berlian
Perbaiki seperti embun Yang menempel di lengan bajuku
Keinginan dan kesedihan tak tergoyahkan Ratapan yang menggelegak
Sampai berubah menjadi tangisan
Sampai berubah menjadi tangisan

수면에 떠오르면 찰나에
사라지고 마는 덧없는 허상
마음이 잠들 것 같은 허무함
민낯의 내 모습은 아름다워

어쩔 수 없어, 어쩔 수 없어
그러니까, 어쩔 수 없어 나쁘지 않아
어쩔 수 없어 그러니까, 어쩔 수 없어
그저 사라지지 않는 늦더위 같은 마음을

다이아몬드처럼 빛나게 꾸미자
소매에 걸린 이슬처럼 매달아 꾸미자
지울 수 없는 마음과 우울까지 거품으로 한탄하며
훌쩍훌쩍할 때까지는

넘쳤으니 사라졌을 터인데
눈꺼풀 위에는 여전히
상처가 있었어, 그래서 울었어
말라 가는 달과 함께 울었어
잊을 수 있을 리가 없었어
한심하네 한심하네
마음의 틈을 비집고 들어와 부는 바람은 화려하게
빨간 잠자리가 노래하면 괜찮다고 춤을 춘다고 했는데

다이아몬드처럼 빛나게 꾸미자
소매에 걸린 이슬처럼 매달아 꾸미자
지울 수 없는 마음과 우울까지 거품으로 한탄하며
훌쩍훌쩍할 때까지는

다이아몬드처럼 빛나게 꾸미자
소매에 걸린 이슬처럼 매달아 꾸미자
지울 수 없는 마음과 우울까지 거품으로 한탄하며
훌쩍훌쩍할 때까지는
훌쩍훌쩍할 때까지는

หากลอยขึ้นมาบนผิวน้ำเมื่อใด
ก็จะหายวับไปในพริบตา สว่างไสวได้เพียงชั่วคราว
ตัวฉันกับใบหน้าที่ว่างเปล่า
ราวกับจิตใจกำลังหลับใหลช่างงดงาม

ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้นะ
ก็ช่วยไม่ได้ ฉันเต็มใจ
ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้นะ
ฉันเต็มใจที่จะกำจัด ความรู้สึกที่คุกรุ่นอยู่ในใจ

ซ่อมแซมจิตใจให้เปล่งประกายราวกับเพชร
เยียวยาความรู้สึกที่เหมือน น้ำค้างเกาะอยู่บนแขนเสื้อ
ระบายความรู้สึกและความโศกเศร้า ที่ไม่อาจกำจัดออกไปกับฟองให้หมด
จนกว่าน้ำตาจะไหลริน

ฉันน่าจะกำจัดความรู้สึก ที่เอ่อล้นอยู่เรื่อยไปได้
แต่เพราะใต้เปลือกตาฉัน ยังคงหลงเหลือซึ่งบาดแผล
ฉันเลยร้องไห้
ร้องไห้จนรู้สึกอ่อนแรง
ไม่มีทางที่จะลืมได้เลย
น่าสมเพชเนอะ ฉันมันน่าสมเพช
ทั้งๆ ที่ความงดงามแห่งสายลม พัดผ่านเข้ามาในหัวใจ
ทั้งๆ ที่แมลงปอบินร่ายรำ ราวกับกำลังบอกว่า ถ้าร้องออกมาจะช่วยเยียวยาได้

ซ่อมแซมจิตใจให้เปล่งประกายราวกับเพชร
เยียวยาความรู้สึกที่เหมือน น้ำค้างเกาะบนแขนเสื้อ
ระบายความรู้สึกและความโศกเศร้า ที่ไม่อาจกำจัดออกไปกับฟองให้หมด
จนกว่าน้ำตาจะไหลริน

ซ่อมแซมจิตใจให้เปล่งประกายราวกับเพชร
เยียวยาความรู้สึกที่เหมือน น้ำค้างเกาะบนแขนเสื้อ
ระบายความรู้สึกและความโศกเศร้า ที่ไม่อาจกำจัดออกไปกับฟองให้หมด
จนกว่าน้ำตาจะไหลริน
จนกว่าน้ำตาจะไหลริน