Souls held captive by sorrow;
Unending hate cries out.

Emerging from a forest of doubt, let us go on to illuminate this world!

The fact we can embrace despair is proof that we haven’t given up.
Once we overcome loneliness, we can trust one another. So don’t let go of these bonds we share.
Amid the blinding weight of hope, we hold an unyielding passion in these hands.
Our feelings will become new light, again and again… until our lives expire!

That which reflects in our eyes isn’t all there is to be seen (so look closely).
We can fly amid the sky that lives within our hearts!

Our tears become the wind. What can we possibly do?
Though we’ll lose things along the way, we’ll keep on running, joining our wishes as one!

It seems I’ll be erased by my emotions, my entire body dominated.
But your heartbeat leads the way. Your smile, and voice, gives me strength.
The only one who can take hope from us is ourselves. This dream sparkles, untakeable!
Our feelings connect, onward toward the future. Even if the pain is eternal.

Like the brightly shining moon, I’ll go on to illuminate you!

The fact we can embrace despair is proof that we haven’t given up.
Once we overcome loneliness, we can trust one another. So don’t let go of these bonds we share.
Amid the blinding weight of hope, we hold an unyielding passion in these hands.
Our feelings will become new light, again and again… until our lives expire!

I wish to know the message this journey has to tell.

Zielen die gevangen gehouden zijn door droefheid;
Eindeloze haat schreeuwt.

Opkomend uit een bos van twijfel, laten we gaan om deze wereld te verlichten!

Het feit dat we wanhoop kunnen omarmen is het bewijs dat we nog niet hebben opgegeven.
Zodra we eenzaamheid overwinnen, kunnen we elkaar vertrouwen. Laat daarom niet deze verbintenissen vergaan die wij delen.
Te midden van het verblindend gewicht van hoop, houden we een onverslaanbare passie in deze handen.
Onze gevoelens zullen een nieuw licht worden, opnieuw en opnieuw… Totdat onze levens eindigen!

Dat wat weerkaatst in onze ogen is niet het enige wat er te zien is (kijk daarom goed).
We kunnen vliegen in de lucht die leeft in onze harten!

Onze tranen worden de wind. Wat kunnen we mogelijk nog doen?
Ook al verliezen we dingen onderweg, we blijven rennen en verenigen onze wensen tot één!

Het lijkt erop dat ik wordt uitgewist door mijn emoties, mijn hele lichaam wordt overgenomen.
Maar jouw hartslag leidt de weg… jouw glimlach, je stem, geeft me kracht.
De enigen die hoop van ons weg kunnen nemen, zijn wijzelf… Deze droom glinstert, het kan ons niet afgenomen worden!
Onze gevoelens verbinden, voorwaarts naar de toekomst… Ook als de pijn eeuwig is!

Zoals de fel schijnende maan, ga ik door om jouw te verlichten!

Het feit dat we wanhoop kunnen omarmen is het bewijs dat we nog niet hebben opgegeven.
Zodra we eenzaamheid overwinnen, kunnen we elkaar vertrouwen. Laat daarom niet deze verbintenissen vergaan die wij delen.
Te midden van het verblindend gewicht van hoop, houden we een onverslaanbare passie in deze handen.
Onze gevoelens zullen een nieuw licht worden, opnieuw en opnieuw… Totdat onze levens eindigen!

Ik wil graag weten wat het bericht is dat deze reis te vertellen heeft!