Om de zaden, die vruchten afwierpen op deze tak,
Van vallen te onthouden, voordat ze uitgerijpt zijn
Bloei ik opnieuw, zo veel dat het pijn doet
Om mezelf te verbinden aan de komende morgen.
Zelfs als ze opnieuw en opnieuw worden geboren,
zal ik ze altijd een hele nieuwe lucht laten zien.
Als ze een plek hebben om naar terug te keren,
dan zullen ze zeker bijna overal vliegen…
Als mijn flapperend hart de wind kan berijden,
Vliegt het voorbij morgen…
Ik zal een verhaal schrijven dat niemand, niemand ooit heeft geschreven.
Op een kaart zo wit, puur wit, zal ik doorgaan met schrijven.
Zelfs als ze opnieuw en opnieuw worden geboren,
Geloof ik dat ze altijd terug zullen keren naar deze plek.
Om de zaden, die vruchten afwierpen op deze tak,
Van vallen te onthouden, voordat ze uitgerijpt zijn
Bloei ik opnieuw, zo veel dat het pijn doet
Om mezelf te verbinden aan de komende morgen.
Zelfs als ze opnieuw en opnieuw worden geboren,
zal ik ze altijd een hele nieuwe lucht laten zien.
Ik zal een verhaal schrijven dat niemand, niemand ooit heeft geschreven.
Op een kaart zo wit, puur wit, zal ik doorgaan met schrijven.