I met someone I liked, we unmistakably touched Asphalt over dirt, skin over steel
If we instinctively choose warmth instead of the cold
Then our dirt-covered faces are deserving of life

There are those who snarl that we’re overreaching but we’ll sing of their hypocrisy
If you need a reason to push forward Be it anger, or something else it is deserving of life

For the sun to rise and dry my spilled tears
Patiently and tirelessly I wait and wait
I’ve continued reaching, since that day it all fell apart
For the morning I will be redeemed

It’s worth destroying the world for the warmth I seek
We could not be together Loneliness with loneliness
What happened on those travels? That habit of laughing away pain

There wouldn’t have been much to regret
If only we didn’t have a heart

I made a friend, we shared ideals We headed forward our strides were the same
I’d even stomach betrayal The nights we drank till dawn
sprawled on the side of the road are deserving of life

We kept searching for something, to replace what we’d lost
Perhaps it’s not so, and loss is the solution
Hoping for the tables to turn, knowing that it’s not impossible
Even the footsteps that trailed off, should be called the journey

It was worth deceiving the world, for what we had
We couldn’t keep apart, loners who had found each other
What happened on those travels?

A look that said inflicting pain was to be expected There wouldn’t have been much to regret
If only we didn’t have a heart

To protect what I loved, I broke many things
So many wishes brought suddenly to an end
Walking across the broken pieces with bare feet falling with my next step
I’d accept death with that one step
yet that is the one deserving of life

That loss, worth giving your heart for
But sadness can’t make a clean switch for joy
What happened on those travels? The answer is what I am now

Hope, we could have thrown it away so simply
If only we didn’t have hearts

Light and Darkness

Ik ontmoette iemand die ik liefhad, we raakten elkaar onmiskenbaar Asfalt over slijk, huid over staal
Als we uit instinct warmte verkiezen over de kou
Dan verdienen onze gezichten, met vuil bedekt, het leven

Er zijn die snauwen dat we overdrijven maar we zingen van hun huichelarij
Als je een reden nodig hebt om door te zetten Het zij boosheid, of iets anders het verdient het leven

Voor de zon om op te komen en mijn gemorste tranen te drogen
Wacht ik en wacht ik geduldig en onvermoeibaar
Ik ging door te reiken, vanaf de dag dat het allemaal uit elkaar viel
Naar de morgen waarop ik zal worden verzilverd

Het is waard om de wereld te vernietigen, voor de warmte die ik zoek
We konden niet samen zijn Eenzaamheid met eenzaamheid
Wat gebeurde er tijdens die reizen? Die gewoonte om pijn weg te lachen

Er zou niet veel zijn om spijt van te hebben
Hadden we maar geen hart

Ik heb een vriend gekregen, we deelden idealen We gingen voorwaarts onze stappen waren dezelfde
Ik zou zelfs bedrog verkroppen De nachten waarin we dronken tot de ochtendstond
uitgestrekt aan de zijden van de weg verdienen ze het leven

We bleven zoeken naar iets, om te vervangen wat we hadden verloren
Misschien is het niet zo, en het verlorene is de oplossing
Hopend dat de rollen omgedraaid zouden worden, wetend dat het niet mogelijk is
Zelfs de voetstappen die van het spoor af raakten, zouden de reis genoemd moeten worden

Het was het waard om de wereld te bedriegen, voor hetgeen we hadden
We konden niet gescheiden houden, eenzamen die elkaar hadden gevonden
Wat gebeurde er tijdens die reizen?

Een blik dat sprak van aangerichte pijn was te verwachten Er zou te veel zijn om spijt van te hebben
Hadden we maar geen hart

Om te beschermen wat we liefhadden, brak ik vele dingen
Zo veel wensen werden tot een eind gebracht
Lopend dwars door de gebroken stukken vallend door mijn volgende stap
Ik zou de dood accepteren met die ene stap
toch is dat degene die het leven verdient

Dat verlies dat het waard is om je hart voor te geven
Maar verdriet kan niet zomaar verwisseld worden voor vreugde
Wat gebeurde er tijdens die reizen? Het antwoord is wat ik nu ben

Hoop, we hadden het zo eenvoudig kunnen weggooien
Hadden we maar geen hart

Licht en Duisternis