HALO 歌詞

歌手:

tacica

タイアップ: アニメ「宇宙兄弟」OP
作詞: 猪狩翔一
作曲: 猪狩翔一

空想が花束をくれる
頑丈な哀しみの下に


真っ新な世の中の丘で
未だ且つてない不思議から
一体 何が零れるの?


又 性懲りも無く目指しちゃった
アナタからは 只 遠退く日々
先送りになる安らかな眠り


僅かな光に似た希望が
君の細胞に絡まった日から
一向に離れない
それだけ


体は日増しに器用になって
心は間に合わなくって泣いてる
大人になって置き忘れたのは
軽やかなスランバー


相も変わらず世の中の丘で
簡単に花束を捨てる


毎日の様に願う事は
老い耄れた頃に会おう
SOS まるで届かないのは
一体 誰の法則ですか?


このどうしようもなく永い夜が
巡り巡る程
頭の中 「やがて」「いずれ」ばかり
夢物語


サヨナラ以外の術を探して
生まれたままの純粋な体で
一生は終われない
それだけ


代わりは一人も居ない舞台に
諦める事も許されないから
大人になった心の裏側
我が儘なスランバー


自分らしさの破片の上
歩いては血を流す者
他愛のない日の為
血を流してよ
歩き出す者


光に似た希望は
君の細胞に絡まっているから
一生 放さない
それだけ


体が今 一人立つ舞台が雨でも
心は逃げ出さない事
只 愛しくて走れるよ
さらば
真夜中のスランバー


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟
ステータス: 公式 フル

※歌詞のご指摘はこちら

  • tacica HALO 歌詞

  • 宇宙兄弟 オープニングテーマ 歌詞

TV Size:

空想が花束をくれる
頑丈な哀しみの下に


真っ新な世の中の丘で
未だ且つてない不思議から
一体 何が零れるの?


又 性懲りも無く目指しちゃった
アナタからは 只 遠退く日々
先送りになる安らかな眠り


僅かな光に似た希望が
君の細胞に絡まった日から
一向に離れない
それだけ


体は日増しに器用になって
心は間に合わなくって泣いてる
大人になって置き忘れたのは
軽やかなスランバー


光に似た希望は
君の細胞に絡まっているから
一生 放さない
それだけ


体が今 一人立つ舞台が雨でも
心は逃げ出さない事
只 愛しくて走れるよ
さらば
真夜中のスランバー


Artist:
tacica
Tie-in:
Uchuu Kyoudai Opening(Space Brothers Opening)

kuusou ga hanataba o kureru
Ganjou na kanashimi no moto ni


massara na yo no naka no oka de
Imada katsute nai fushigi kara
Itta nani ga koboreru no?


mata shoukori mo naku mezashichatta
Anata kara wa tada toonoku hibi
Saki okuri ni naru yasuraka na nemuri


wazuka na hikari ni nita kibou ga
Kimi no saibou ni karamatta hi kara
Ikkou ni hanarenai
Sore dake


karada wa himashi ni kiyou ni natte
Kokoro wa ma ni awanakutte naiteru
Otona ni natte okiwasureta no wa
Karoyaka na suranbaa


ai mo kawarazu yo no naka no oka de
Kantan ni hanataba o suteru


mainichi no you ni negau koto wa
Oiboreta koro ni aou
SOS maru de todokanai no wa
Ittai dare no ruuru desu ka?


kono dou shiyou mo naku nagai yoru ga
Meguri meguru hodo
Atama no naka “yagate” “izure” bakari
Yumemonogatari


sayonara igai no sube o sagashite
Umareta mama no junsui na karada de
Isshou wa owarenai
Sore dake


kawari wa hitori mo inai butai ni
Akirameru koto mo yurusarenai kara
Otona ni natta kokoro no uragawa
Wagamama na suranbaa


jibun rashisa no hahen no ue
Aruite wa chi o nagasu mono
Tawai no nai hibi no tame
Chi o nagashite yo
Arukidasu mono


hikari ni nita kibou wa
Kimi no saibou ni karamatteiru kara
Isshou hanasanai
Sore dake


karada ga ima hitori tatsu butai ga ame demo
Kokoro wa nigedasanai koto
Tada itoshikute hashireru yo
Saraba
Mayonaka no suranbaa


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟

Fantasy gives me a bouquet,
Laid at the foot of a firm sadness.


On a hill in this brand new world,
I’m waiting to find out just what will fall,
From this never-before seen mystery.


I pursued it again, not learning my lesson,
When to you it’s nothing more than far off days;
A peaceful sleep that gets put off until later.


Ever since the day that wish, appearing as a faint light,
Got tangled up in your cells,
I haven’t been able to let go…
That’s all, really.


My body gets more skillful day by day,
But my heart can’t keep up, buried in tears.
As I became an adult, what I left behind, forgotten,
Was a light slumber.


As usual, from atop the hill of this world,
I’m easily tossing that bouquet aside.


The one thing I wish for almost every day,
Is for us to meet when we’re old and decrepit.
But this SOS will never reach its destination,
And I wonder who on Earth is making rules like that.


On nights so long I can’t stand it,
They seem to spin and spin;
Inside my head, there’s nothing but “sooner or later” and “eventually”:
An endless pipe dream.


I’m searching for a solution other than “goodbye”,
With the pure body I was born with,
And that search will never end…
That’s all, really.


On a stage with no one to replace me,
I’ll never be allowed to resign.
While on the other side of my adult heart,
Is a selfish slumber.


Atop a fragment of my individuality,
It steps, as the blood flows,
Seeking those trifling days.
Let the blood flow,
You, who walks forth!


That wish that was like light,
Is tangled up in your cells,
And will never let go…
That’s all, really.


On this stage upon which my body stands alone, even if the rain comes,
My heart will never flee;
It can only run toward what it holds dear,
So goodbye,
My midnight slumber.


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟
Translated by:
☕ Did we help?:
Support us with Ko-fi!
📫 Have A Request?:
Commission us here!
TV Size:

Fantasy gives me a bouquet,
Laid at the foot of a firm sadness.


On a hill in this brand new world,
I’m waiting to find out just what will fall,
From this never-before seen mystery.


I pursued it again, not learning my lesson,
When to you it’s nothing more than far off days;
A peaceful sleep that gets put off until later.


Ever since the day that wish, appearing as a faint light,
Got tangled up in your cells,
I haven’t been able to let go…
That’s all, really.


My body gets more skillful day by day,
But my heart can’t keep up, buried in tears.
As I became an adult, what I left behind, forgotten,
Was a light slumber.


That wish that was like light,
Is tangled up in your cells,
And will never let go…
That’s all, really.


On this stage upon which my body stands alone, even if the rain comes,
My heart will never flee;
It can only run toward what it holds dear,
So goodbye,
My midnight slumber.


La fantasia m’entrega un ram,
Estès als peus d’una ferma tristesa.


En un turó d’aquest món flamant,
Espero per esbrinar que caurà,
D’aquell misteri mai abans vist.


Vaig tornar a perseguir-lo, sense aprendre la lliçó,
Quan per tu no són més que dies llunyans;
Un son plàcid que es posposa fins més tard.


Des del dia que aquell desig, apareixent com una llum tènue,
Va quedar enxarxat en les teves cèl·lules,
No he pogut deixar anar…
Això és tot, de debò.


El meu cos esdevé més destre dia a dia,
Però el meu cor no li segueix el ritme, colgat de llàgrimes.
En fer-me adult, el que vaig deixar enrere, oblidat,
Fou una lleugera letargia.


Com de costum, des del cim del turó d’aquest món,
Sacsejo fàcilment aquell ram.


El que desitjo pràcticament cada dia,
És trobar-nos quan siguem vells i decrèpits.
Però aquest SOS mai arribarà al seu destí,
I em pregunto qui dimonis crea regles així.


En nits tan llargues que no ho suporto,
Semblen girar i girar;
Al meu cap, només hi ha “tard o d’hora” i “a la llarga”:
Un somieig sense fi.


Cerco una solució que no sigui “adéu”,
Amb el cos pur amb què vaig néixer,
I aquesta recerca no acabarà mai…
Això és tot, de debò.


En un escenari sense ningú per reemplaçar-me,
Mai podré renunciar-hi.
Mentre a l’altre costat del meu cor adult,
Hi ha una letargia egoista.


Sobre un fragment de la meva individualitat,
Cameja, en fluir la sang,
Cercant aquells dies sense importància.
Deixa que flueixi la sang,
Tu, que camines endavant!


Aquell desig que era com la llum,
Està enxarxat en les teves cèl·lules,
I mai es deixarà anar…
Això és tot, de debò.


Sobre aquest escenari on el meu cos es troba sol, encara que arribi la pluja,
Mai el meu cor fugirà;
Només pot córrer cap a allò que ama,
Així que adéu,
La meva letargia de mitjanit.


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟
Translated by:
☕ Did we help?:
Support us with Ko-fi!
📫 Have A Request?:
Commission us here!
TV Size:

La fantasia m’entrega un ram,
Estès als peus d’una ferma tristesa.


En un turó d’aquest món flamant,
Espero per esbrinar que caurà,
D’aquell misteri mai abans vist.


Vaig tornar a perseguir-lo, sense aprendre la lliçó,
Quan per tu no són més que dies llunyans;
Un son plàcid que es posposa fins més tard.


Des del dia que aquell desig, apareixent com una llum tènue,
Va quedar enxarxat en les teves cèl·lules,
No he pogut deixar anar…
Això és tot, de debò.


El meu cos esdevé més destre dia a dia,
Però el meu cor no li segueix el ritme, colgat de llàgrimes.
En fer-me adult, el que vaig deixar enrere, oblidat,
Fou una lleugera letargia.


Aquell desig que era com la llum,
Està enxarxat en les teves cèl·lules,
I mai es deixarà anar…
Això és tot, de debò.


Sobre aquest escenari on el meu cos es troba sol, encara que arribi la pluja,
Mai el meu cor fugirà;
Només pot córrer cap a allò que ama,
Així que adéu,
La meva letargia de mitjanit.


La fantasía me entrega un ramo,
Tendido al pie de una firme tristeza.


En una colina de este mundo flamante,
Espero para averiguar qué es lo que caerá,
De este misterio nunca antes visto.


Volví a perseguirlo, sin aprender la lección,
Cuando para ti no son más que días lejanos;
Un sueño plácido que se pospone a más tarde.


Desde el día que ese deseo, apareciendo como una tenue luz,
Quedó enmarañado en tus células,
No he podido soltar…
Eso es todo, de veras.


Mi cuerpo se vuelve más diestro día a día,
Pero mi corazón no le sigue el ritmo, sepultado en lágrimas.
Al hacerme adulto, lo que dejé atrás, olvidado,
Fue un ligero letargo.


Como suelo, desde lo alto de la colina de este mundo,
Sacudo con facilidad ese ramo.


Lo que deseo prácticamente cada día,
Es encontrarnos cuando seamos viejos y decrépitos.
Pero este SOS nunca alcanzará su destino,
Y me pregunto quién demonios crea reglas así.


En noches tan largas que no puedo soportarlo,
Parecen girar y girar;
En mi cabeza, solo hay “tarde o temprano” y “a la larga”:
Una fabulación sin fin.


Busco una solución que no sea “adiós”,
Con el cuerpo puro con el que nací,
Y esa búsqueda no terminará jamás…
Eso es todo, de veras.


En un escenario sin nadie para reemplazarme,
Nunca podré dejarlo.
Mientras al otro lado de mi corazón adulto,
Hay un letargo egoísta.


Sobre un fragmento de mi individualidad,
Avanza, al fluir la sangre,
Buscando esos días sin importancia.
Deja que fluya la sangre,
Tú, ¡que caminas adelante!


Ese deseo que era como la luz,
Está enmarañado en tus células,
Y nunca se soltará…
Eso es todo, de veras.


Sobre este escenario donde mi cuerpo se encuentra solo, aunque acuda la lluvia,
Jamás mi corazón huirá;
Solo puede correr hacia lo que ama,
Conque adiós,
Mi letargo de medianoche.


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟
Translated by:
☕ Did we help?:
Support us with Ko-fi!
📫 Have A Request?:
Commission us here!
TV Size:

La fantasía me entrega un ramo,
Tendido al pie de una firme tristeza.


En una colina de este mundo flamante,
Espero para averiguar qué es lo que caerá,
De este misterio nunca antes visto.


Volví a perseguirlo, sin aprender la lección,
Cuando para ti no son más que días lejanos;
Un sueño plácido que se pospone a más tarde.


Desde el día que ese deseo, apareciendo como una tenue luz,
Quedó enmarañado en tus células,
No he podido soltar…
Eso es todo, de veras.


Mi cuerpo se vuelve más diestro día a día,
Pero mi corazón no le sigue el ritmo, sepultado en lágrimas.
Al hacerme adulto, lo que dejé atrás, olvidado,
Fue un ligero letargo.


Ese deseo que era como la luz,
Está enmarañado en tus células,
Y nunca se soltará…
Eso es todo, de veras.


Sobre este escenario donde mi cuerpo se encuentra solo, aunque acuda la lluvia,
Jamás mi corazón huirá;
Solo puede correr hacia lo que ama,
Conque adiós,
Mi letargo de medianoche.


La fantasia mi dona un bouquet,
Steso ai piedi di una risoluta tristezza.


Su una collina di questo mondo nuovo di zecca,
Sto aspettando di scoprire cosa cadrà,
Da questo mistero mai visto prima.


L’ho inseguito di nuovo, senza imparare la mia lezione,
Quando per te non sono altro che giorni lontani;
Un sonno pacifico che viene posticipato.


Fin dal giorno in cui quel desiderio, che appariva come una debole luce,
Si intrecciò nelle tue cellule,
Non sono stato in grado di lasciare la presa…
Questo è tutto, davvero.


Il mio corpo diventa più abile giorno dopo giorno,
Ma il mio cuore non riesce a tenere il passo, sommerso dalle lacrime.
Mentre diventavo un adulto, ciò che mi lasciavo alle spalle, dimenticato,
Era un leggero torpore.


Come sempre, dall’alto della collina di questo mondo,
Riesco facilmente a buttare da parte quel bouquet.


La cosa che desidero quasi ogni giorno,
È di poterci incontrare quando saremo vecchi e decrepiti.
Ma questo SOS non raggiungerà mai la sua destinazione,
E mi chiedo chi diavolo stia facendo regole come quelle.


Durante notti così lunghe da non riuscire a sopportarle,
Sembrano continuare a girare;
Nella mia testa, non c’è altro che “prima o poi” e “eventualmente”:
Un sogno irrealizzabile senza fine.


Sto cercando una soluzione che non sia “addio”,
Con il corpo puro con il quale sono nato,
E quella ricerca non avrà mai fine…
Questo è tutto, davvero.


Su un palco in cui nessuno può prendere il mio posto,
Non mi sarà mai permesso di dimettermi.
Mentre dall’altra parte del mio cuore adulto,
C’è un egoista torpore.


Su un frammento della mia individualità,
Fa un passo, mentre il sangue scorre,
Cercando quei giorni futili.
Lascia che il sangue scorra,
Tu, che cammini avanti!


Quel desiderio che era come luce,
Si intrecciò nelle tue cellule,
E non lascerà mai la presa…
Questo è tutto, davvero.


Su questo palco in mio corpo si erge da solo, anche se la pioggia dovesse cadere,
Il mio cuore non fuggirà mai;
Posso solo correre verso ciò a cui tiene,
Quindi addio,
Mio torpore di mezzanotte.


リンクをコピー

Apple Musicで聴く
歌手: tacica
タイアップ: 宇宙兄弟
Translated by:
📓 Submissions:

Want to suggest a change? Please let us know here:

☕ Did we help?:
Support us with Ko-fi!
📫 Have A Request?:
Commission us here!

感想を聞かせて下さい:

【歌詞リリ】をフォロー

tacica HALO 歌詞